Εορτή Λήξης 2016

Καλώς ήρθατε στην εορτή λήξης των μαθημάτων των κατηχητικών σχολείων της ενορίας μας. Φέτος, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα μικρό αφιέρωμα στο κατηχητικό Σχολείο όπως εμείς το βιώσαμε σαν παιδιά και στο Γέροντά μας με τον οποίον συνδέεται άρρηκτα. Στο ταξίδι αυτό θα μας βοηθήσουν λοιπόν λίγες φωτογραφίες αντιπροσωπευτικές των στιγμών που μέσα στα χρόνια που πέρασαν ζήσαμε με το Γέροντά μας. Και θα μας βοηθήσουν και τα τραγούδια, εκείνα τα τραγούδια μιας άλλης εποχής με τα οποία μεγαλώσαμε και ανδρωθήκαμε. Εκείνα τα τραγούδια που κόντρα στο ρεύμα, επιμέναμε να τραγουδάμε σε κάθε περίσταση. Εκείνα τα τραγούδια που ακόμη και σήμερα ο Γέροντάς μας σε πολλές περιπτώσεις μας ζητά να τραγουδήσουμε. Ευκαιρία λοιπόν να ξαναθυμηθούμε όλοι μαζί μερικά από αυτά.

Για το Γέροντά μας το κήρυγμα είναι όλη του η ζωή. Όπως κι ο ίδιος ομολογεί, σπάνιες είναι οι φορές που έλειψε από κάποιο μάθημα και για πολύ σοβαρό λόγο.  Ακόμη και τότε όμως η έγνοια του είναι μέσα σε αυτές τις αίθουσες δίνοντάς  μας με τον τρόπο του μαθήματα συνέπειας, υπευθυνότητας και αγάπης για το λόγο του Θεού. Εκατοντάδες οι ψυχές που άκουσαν και συνεχίζουν ν’ ακούνε τις ομιλίες του. Άνθρωποι διαφόρων ηλικιών και διαφορετικού μορφωτικού ή πνευματικού επιπέδου, που όμως βρίσκουν στο λόγο του την απλότητα και την ουσία που ζητούν. Για πολλούς από εμάς όταν ήμασταν παιδιά η ώρα του κατηχητικού σχολείου ήταν ιερή. Ήταν ο τόπος συνάντησης, επικοινωνίας και ανατροφοδότησης. Ακόμη και όταν μεγαλώσαμε και κάναμε δικές μας οικογένειες ο Γέροντας ήταν εκεί με τα σεμινάρια για νέους γονείς, με την αέναη φροντίδα του και το συνεχές ενδιαφέρον του. Μα εμείς αποδεικνύεται στο διάβα των χρόνων πως δεν έχουμε τη δική του συνέπεια. Είναι οι επαγγελματικές μας υποχρεώσεις που δεν μας αφήνουν άλλη μέρα εκτός από την Κυριακή ελεύθερη; Είναι η κούραση από το μεγάλωμα των παιδιών μας; Είναι ότι νιώθουμε ξαφνικά πολύξεροι μετά από τόσα χρόνια κατήχησης; Ή μήπως είναι ότι ὅτι τὴν ἀγάπην μας τὴν πρώτην ἀφήκαμεν;