Εορτή Λήξης 2013
Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ
Η μέρα ήταν μουντή. Ο ουρανός σκοτεινός. Μόλις είχε βρέξει κι εγώ καθόμουν κακόκεφη στο παράθυρό μου και κοίταζα το μελαγχολικό τοπίο. Ξάφνου εκεί στην άκρη του τζαμιού ένα ολόλευκο ανθάκι αμυγδαλιάς σήκωσε το μουτράκι του και με κοίταξε γελαστό. «Μπα, άνθισε κιόλας μες στη χειμωνιά…» σκέφτηκα μέσα μου…
– Ναι άνθισα! Μου απάντησε εκείνο φιλάρεσκα. Άνθισα και ήρθα να πω καλημέρα στη ζωή! Καλημέρα στην άνοιξη!
– Σε καλό σου, του είπα. Πού τη βρήκες την άνοιξη μες στη βαρυχειμωνιά;
– Μα δεν την βλέπεις; Κι όμως ήρθε, επέμενε το ανθάκι. Μου φαίνεται δεν έχεις καλή διάθεση σήμερα, συνέχισε.
– Όχι, δεν έχω. Εσύ γιατί έχεις; Ρώτησα λίγο επιθετικά.
– Α, πολύ απλό! Χαίρομαι την ύπαρξή μου. Άνοιξα με χαρά τα πέταλά μου στο στραβωμένο τούτο κλαδί και είδα ξαφνιασμένο το θαύμα της Δημιουργίας. Άνθισα εκεί που μ΄έβαλε ο Θεός και αν δεν με πλακώσει το χιόνι θα γίνω αμύγδαλο πέρα από την άνοιξη. Γιατί να μην χαίρομαι λοιπόν;
– Καλά…και είσαι ευχαριστημένο με αυτό που είσαι; Απόρησα…
– Δηλαδή τί άλλο θα μπορούσα να είμαι; Με ρώτησε με τη σειρά του.
– Να…ένα ωραίο τριαντάφυλλο, ή ένα νόστιμο ροδάκινο. Δεν θα το ΄θελες;
– Μην με μπερδεύεις, είπε. Εμένα ο Δημιουργός μ΄ έκανε λουλουδάκι αμυγδαλιάς. Εσένα τι σε έχει κάνει;
Αιφνιδιάστηκα. Πώς να μιλήσω σε λουλουδένια γλώσσα για να καταλάβει τούτο το φτωχό, εφήμερο ανθάκι; Αλλά ξαφνικά φωτίστηκα!
– Και μένα άνθος με έχει κάνει αλλά αλλιώτικο, διαφορετικό από σένα.
– Α, και πώς σε λένε;
– Άνθος του Παραδείσου…είπα διστακτικά. Μόνο που εγώ θα…αργήσω, δεν είναι εύκολο να γίνω…ν΄ανθίσω…
– Ν΄ανθίσεις έκανε ζωηρά κουνώντας τα λευκά του πέταλα τ΄ανθάκι. Να λες καλημέρα στον κήπο σου – πώς τον είπες; – Παράδεισο! Να λες καλημέρα και να θαυμάζεις και συ το θαύμα της ζωής.
Σταμάτησε για μια στιγμή και σκέφτηκε. Μετά με κοίταξε με θαυμασμό:
– Αφού εσύ είσαι ένα τόσο μεγάλο, ωραίο πλάσμα, θα είναι πολύ ωραίος ο κήπος σου. Να το σκέφτεσαι κάθε μέρα και θα σου φεύγει η κακή διάθεση, είπε και γύρισε προς τον ήλιο που φάνηκε εκείνη την ώρα μέσα από τα σύννεφα…
Και τότε άνοιξα τα μάτια μου, άνοιξα την καρδιά μου και είδα τον δικό μου κήπο με τα κάθε λογής λουλούδια που μοσχοβολούν μες στον Παράδεισο….τις αρετές. Και τότε κατάλαβα πως αντί να μελαγχολώ και να γκρινιάζω, είναι καλύτερα να φυτεύω, να ποτίζω και να σκαλίζω τα λουλούδια του δικού μου κήπου για να μεγαλώσουν, να ανθίσουν και ευωδιαστό μπουκέτο να τα εναποθέσω στα πόδια του Δημιουργού και Πατέρα μου!
Δείτε το αρχείο της γιορτής εδώ: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ
